Γράφει ο Δημήτρης Τρυφωνίδης
Ερώτηση:
Κλαίτε καθόλου; Κλαίτε συνειδητά; Από συγκίνηση; Από χαρά; Από πόνο; Από θλίψη; Δεν κλαίτε; Όχι; Δεν παραδίνεστε στα δάκρυα; Νιώσατε ποτέ ότι το χρειαζόσασταν; Μήπως δεν αντέχετε την εκρηκτική και αναπάντεχη φόρτιση συναισθημάτων; Η έκρηξη αυτή αναβάλλεται; Είναι φάρσα; Παίζετε με τον εαυτό σας; Δοκιμάσατε να το προκαλέσετε ποτέ; Πόσο συχνά σας εξομολογείστε αλήθειες; Ξέρετε τι σημαίνει αλήθεια; Ποιοι είστε; Ποιος ή τι καθορίζει την αλήθεια;
Ζουν ένας ή δύο εαυτοί μέσα σας τελικά;
Σας φωνάζει ποτέ το μικρό παιδί μέσα σας; Σας μαλώνει; Σας γκρινιάζει; Κι ο ενήλικας; Πως αντιδρά; Του επιβάλλεται; Το συμμορφώνει; Στον ρόλο του ενήλικα κλαίτε εσείς ή το παιδί; Στον ρόλο του παιδιού κλαίτε εσείς ή ο ενήλικας μέσα σας; Ποιος ορίζει τον σωστό δρόμο στο μικρό παιδί; Ο ενήλικας ή το ίδιο το παιδί στον εαυτό του; Ποιος δίνει οδηγίες επιβίωσης; Ποιος γνωρίζει πλέον καλύτερα; Ποιος έχει ανάγκη τον άλλον; Κλάψατε ποτέ από συγκίνηση χαράς; Αισθανθήκατε την χαρά; Σας άφησαν; Μπορέσατε να απελευθερωθείτε; Τι είναι ελευθερία για εσάς; Μήπως μαγικά δάση; Κάστρα; Νεράιδες; Όχι; Θέλετε να δοκιμάστε να δημιουργήσετε; Κλείνετε ποτέ τα μάτια σας για να σκεφτείτε; Οι λογαριασμοί τρέχουν; Αύριο δουλεύετε; Περιμένετε κάποιο μήνυμα; Σας πρόδωσε κάποιος; Εσάς; Ή το παιδί; Όταν βλέπετε κάποιον να κλαίει πως αντιδράτε; Τον αγκαλιάζετε; Τον κοιτάτε απλά από απόσταση; Του μιλάτε; Τον αγνοείτε; Το ξέρετε ότι κλάψατε κι εσείς τόσο κάποτε; Φεύγω θα πει ξεχνώ; Και ξεχνώ τι θα πει; Κλαίτε ακόμα μέσα σας; Δεν επιστρέφετε στον τόπο του εγκλήματος; Ποιος ήταν ο δράστης; Ποιος μα ποιος σας πλήγωσε; Επιμένετε να ξεχνάτε; Ακόμα; Προσπαθήσατε όμως ποτέ να τον αντιμετωπίσετε; Ούτε φανταστικά; Μήπως κλαίτε κρυφά; Φοβάστε; Φοβάστε τον ενήλικα; Φοβάστε το μικρό παιδί μέσα σας; Τρέφεται από τη ζωή σας; Αντικρίσατε πρόσωπο με πρόσωπο αυτό το παιδί; Το σφιχταγκαλιάσατε; Του υποσχεθήκατε ότι θα είστε εδώ; Για πάντα; Το καθίσατε στα πόδια σας για να του πείτε πόσο πολύ το αγαπάτε; Κι αν ναι; Τι συνέβη; Έφυγε μακρυά σας; Δεν σας αγαπά πια εκείνο; Τι του κάνατε; Τι του έκαναν; Ποιος απ’ τους δύο φταίει; Του δείξατε ποτέ τον δρόμο σαν ενήλικας; Τι περιμένετε; Να καταλαβαίνει ένα παιδί; Σας αγαπάτε; Κλάψατε για την αγάπη; Για την αγάπη που χάσατε ή για την αγάπη που δεν πήρατε ποτέ ως παιδί; Περασμένα ξεχασμένα; Έτσι απλά; Η ζωή σας μένει στάσιμη; Πως το βλέπετε; Δεν γερνάτε νομίζετε; Θέλετε να ξεκινήσετε τώρα; Μπορείτε; Αντέχετε; ΟΚ. Τέλος με τις ερωτήσεις.
Κατάφαση:
Κλάψτε ελεύθερα. Οι ουρανοί της ψυχής δεν γαληνεύουν με θαμπό ήλιο. Η γη και το χώμα ζητούν νερό. Πυκνώστε τα σύννεφα μέσα σας, προκαλέστε μπόρα κι αφήστε τις ηλιαχτίδες να λάμψουν μια και καλή.
© 2016, Athens Vibe Crew. All rights reserved. Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή χωρίς άδεια από το athensvibe.gr